Edukacja terapeutyczna w cukrzycy
Edukacja terapeutyczna w cukrzycy odgrywa istotną rolę w osiąganiu celów leczniczych przez naszych podopiecznych. Nabycie odpowiedniej wiedzy i umiejętności postępowania stwarza możliwość doraźnego modyfikowania leczenia (np. dostosowywanie dawek insuliny), samodzielnego komponowania diety, a także zwiększenia aktywności fizycznej. Zrozumienie zasad i celów leczenia oznacza również pełniejsze przestrzeganie zaleceń, pozytywne nastawienie i mniejszy stres zależny od choroby, a tym samym również lepszą skuteczność samokontroli. W przedstawionej na łamach Archives of Internal Medicine pracy porównano efekty prowadzenia edukacji indywidualnej, grupowej lub leczenia w ramach zwykłej opieki w grupie 627 chorych na cukrzycę typu 2, których wyjściowe poziomy HbA1c przekraczały 7%. Indywidualna edukacja oznaczała 3 godzinne sesje przeprowadzone w odstępach miesięcznych.
W przypadku edukacji grupowej przeprowadzono 4 dwugodzinne sesje w odstępach tygodniowych w grupie liczącej średnio 5 pacjentów. Po 8 miesiącach największą redukcję poziomu HBA1c (o 0,5%) odnotowano w grupie, w której stosowano edukację indywidualną. W grupach poddanych edukacji grupowej i objętych opieką standardową redukcje HBA1c wyniosły odpowiednio 0,27% i 0,24%. Odsetki osób, które osiągnęły poziom HBA1c <7% w trzech porównywanych grupach wyniosły odpowiednio 21,1%, 13,9% i 12,8%. Korzyści z edukacji indywidualnej wykraczały poza laboratoryjne mierniki skuteczności. Poprawiał się stopień odczuwanego zdrowia, zmniejszał się stres związany z chorobą, zwiększyła się aktywność fizyczna i samodzielność chorych w wyrównywaniu swojej choroby. Uzyskane wyniki, pomimo bardzo korzystnego szkolenia indywidualnego nie pozwalają na jednoznaczne wskazanie obowiązującego modelu edukacji terapeutycznej. Podzielamy pogląd, że każdy sposób trafienia do chorego jest dobry, byle był skuteczny. Najgorszy to taki, kiedy nie ma szkolenia.