Coraz trudniej leczyć, kiedy rekomenduje się leki praktycznie poza zasięgiem chorego w chorobie cukrzycowej typu 2
Kontrola glikemii u chorych na cukrzycę typu 2 staje się coraz bardziej złożona za sprawą coraz to nowszych generacji leków, ale korzyść z ich stosowania nie jest jednoznacznie określona. Prawie zawsze, aby uzyskać pożądany efekt addycyjny (potencjalizacji wzajemnego korzystnego działania leków z różnych grup na wielu poziomach) konieczna staje się terapia skojarzona ze starszymi wypróbowanymi generacjami leków.
Mimo, że lekarze mają zdecydowanie większy wybór leków niż kiedykolwiek, to wskaźnik koszt - skuteczność sprawdza się w wąskim spektrum wypróbowanych leków klasycznych. Leki inkretynowe nie zostały przetestowane w badaniach o rygorystycznych kryteriach włączenia, co nie przełożyło się na spodziewaną po wynikach tych badań korzyść za tak wysoką cenę. Badania te nie dają jasnych ani pewnych odpowiedzi na pytania: który pacjent zareaguje pozytywnie na stosowaną terapię i dlaczego, a u którego leki te będą działały słabiej aniżeli tanie leki starszych generacji? Pojawiają się także nowe wątpliwości dotyczące potencjalnych korzyści płynących z długotrwałego ich stosowania i zjawiska zmniejszającej się skuteczności, jako funkcji czasu leczenia. Intensywna kontrola glikemii przy ich zastosowaniu nie jest możliwa bez leczenia skojarzonego, a ich plejotropowe działania określone w warunkach eksperymentu na zwierzętach są praktycznie nieistotne i niezauważalne u chorych z typem 2 choroby cukrzycowej. O właściwym ich usytuowaniu w programach leczenia farmakologicznego zadecyduje najbliższy okres 10 lat spostrzegania. Entities must not be multiplied beyond necessity (nie należy mnożyć bytów ponad potrzebę).