ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski

specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii


dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady dietetyka w zakresie chorób cywilizacyjnych

Zapisy nr tel.: 602-395-601

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski
specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii

dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady w zakresie chorób cywilizacyjnych

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

Ogólne zasady żywienia w cukrzycy cz.2

Tłuszcze należy spożywać w ograniczonych ilościach. Ich głównym źródłem powinny być oleje roślinne i margaryny miękkie. Oliwa z oliwek i olej rzepakowy zawierają jedno-nienasycone kwasy tłuszczowe, mogą być więc spożywane na surowo lub stosowane do obróbki termicznej potraw. Olej słonecznikowy i sojowy to źródło wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, dlatego powinny być spożywane jedynie na surowo. Nie zaleca się spożywania smalcu i słoniny. Zawartość tłuszczu w diecie chorego na cukrzycę powinna dostarczyć 30–35% wartości energetycznej diety. Tłuszcze nasycone powinny stanowić mniej niż 10% wartości energetycznej diety.

Tłuszcze jednonienasycone powinny zapewnić 10–15% wartości energetycznej diety, zaś wielonienasycone powinny stanowić około 6–10% wartości energetycznej diety, w tym kwasy tłuszczowe omega-6: 5–8%; kwasy tłuszczowe omega-3: 1–2%. Zawartość cholesterolu w diecie nie powinna przekraczać 300 mg/dobę (7,8 mmol/d.). Należy ograniczyć spożycie izomerów trans kwasów tłuszczowych zawartych w twardych margarynach, pieczywie cukierniczym, batonach, ciastkach i potrawach typu Fast food. Spożycie białka całkowitego w diecie chorego na cukrzycę powinno zabezpieczyć do 20% dziennego zapotrzebowania energetycznego, przy czym stosunek białka zwierzęcego do białka roślinnego powinien wynosić co najmniej 50/50%. Należy wybierać chude mięso, spożywać, drób bez skóry. Należy także unikać wędlin z mielonego mięsa (także parówek).

Polecane są ryby, także tłuste, z uwagi na zawartość kwasów wielonienasyconych z grupy omega-3. Dobrymi zamiennikami mięsa są nasiona roślin strączkowych, które zawierają dużo białka, witamin oraz flawonoidów. W diecie chorego na cukrzycę dopuszcza się także spożycie 2 do 4 całych jaj w tygodniu. Suplementacja witamin lub mikroelementów u chorych, u których nie stwierdza się ich niedoborów, jest niewskazana Spożywanie alkoholu w umiarkowanych ilościach jest traktowane jako metoda profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych. Pomimo że dopuszcza się spożywanie nie więcej niż 20 g/dobę czystego alkoholu przez kobiety i 30 g/dobę alkoholu przez mężczyzn (nie więcej niż 0,33 l piwa jasnego mocnego lub 200 ml wina białego lub 150 ml wina czerwonego bądź 50 g 40-procentowej wódki), ze względu na liczne pułapki, w tym znaczne rozchwianie cukrzycy spożywanie alkoholu przez chorych na cukrzycę nie jest zalecane. Dzienne spożycie soli kuchennej nie powinno przekraczać 5g/dobę. U osób z umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym spożycie soli nie powinno przekraczać 4500 mg/dobę, a u osób z nadciśnieniem tętniczym i nefropatią 4000 mg/dobę. Zaleca się unikanie gotowych przypraw typu „Vegeta” na rzecz suszonych ziół i soli niskosodowej. Dzienny rozkład posiłków zależy od metody leczenia cukrzycy (dieta, tabletki, insulina) oraz indywidualnych potrzeb chorego. Posiłki powinny być spożywane regularnie, o stałych porach i z podobną zawartością węglowodanów każdego dnia. Ważne jest również urozmaicanie diety. Codziennie powinny być spożywane produkty z każdej grupy produktów spożywczych, dlatego chorzy powinni jak najszybciej opanować zasady diety i możliwości zamiany jednych produktów na drugie (wymienniki pokarmowe). Dieta redukcyjna i u pacjentów chorych na cukrzycę, powinna się opierać na modelu diety śródziemnomorskiej. Duże talerze powodują nakładanie większych porcji. Najlepiej spożywać potrawy o niskiej gęstości energetycznej, takiej jak warzywa czy zupy, których spożycie charakteryzuje się niską kalorycznością, nawet w przypadku spożycia dużej porcji, niską odpowiedzią glikemiczną oraz dużą zawartością błonnika pokarmowego, pomagającego w utrzymaniu sytości w przerwach między posiłkami. Oprócz czynników dietetycznych na nadmierne spożywanie posiłków wysokoenergetycznych wpływa także stan psychiczny pacjenta oraz miejsce spożywania posiłku. Jedzenie skojarzone z emocjami i stresem jest mechanizm radzenia sobie z niepowodzeniami, i sytuacjami kryzysowymi. Z reguły im wyższe BMI, tym pacjenci częściej „zajadają” swoje negatywne napięcia emocjonalne. W celu poprawy przestrzegania zaleceń żywieniowych konieczna jest indywidualna edukacja z zakresu dietoterapii pacjenta i jego rodziny.

Polecane nowości na stronie