Depresja a cukrzyca

Prognozuje się, że do 2020 roku depresja będzie drugą, po chorobie niedokrwiennej serca, przyczyną zachorowań na świecie. Cukrzyca z kolei jest przewlekłą chorobą, w której depresja odgrywa istotną rolę. Powoduje ona zmniejszenie aktywności leczniczej chorych z cukrzycą i spadek umiejętności w radzeniu sobie z jej prowadzeniem, nabyty w okresie poprzedzającym depresję. U osób z cukrzycą ryzyko wystąpienia depresji jest 2 krotnie większe niż u osób bez cukrzycy. Powszechnie uważa się, że poprawa w diagnostyce i leczeniu depresji w dużym stopniu zależy od podstawowej opieki zdrowotnej.

Rozpoznanie depresji może stwarzać problemy ze względu na mało specyficzne objawy, które zgłaszają chorzy. Ponad połowa pacjentów u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej nie zgłasza objawów obniżonego nastroju, co w konsekwencji utrudnia postawienie właściwego rozpoznania. Objawy obniżonego nastroju mogą sugerować dolegliwości związane z chorobą cukrzycową. Depresja często może objawiać się następującymi dolegliwościami: zmęczeniem, bólami głowy, zaburzeniami snu, spadkiem apetytu i utratą masy ciała. Nastrój depresyjny charakterystyczny dla depresji nie zawsze jest wiodącym objawem ułatwiającym rozpoznanie zaburzenia. Chorzy częściej koncentrują się na objawach cielesnych natomiast w obawie przed stygmatyzacją rzadziej wymieniają objawy o podłożu psychologicznym, które są trudne do zaakceptowania. W wielu przypadkach depresja bywa nierozpoznana, z kolei zdiagnozowana nie zawsze jest prawidłowo leczona. Moim zdaniem każdy chory z cukrzycą powinien być diagnozowany w kierunku depresji. Dużą rolę w jej powstawaniu przypisuje się stopniowemu starzeniu się populacji oraz czynnikom stresogennym natury ekonomicznej. Powoduje ona pogorszenie ogólnego stanu zdrowia pacjenta z chorobą cielesną i wpływa na gorszą jego subiektywną ocenę. Z uwagi na duże zagrożenie jej wystąpienia konieczne staje się stosowanie przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej prostych testów ułatwiających wykrywanie pacjentów depresyjnych wymagających dalszego postępowania terapeutycznego. Do oceny klinicznej i nasilenia objawów depresyjnych służą proste testy psychometryczne: Skala Depresji Hamiltona, Skala Montgomery-Asberg, Inwentarz-Skala Depresji Becka.