ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski

specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii


dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady dietetyka w zakresie chorób cywilizacyjnych

Zapisy nr tel.: 602-395-601

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski
specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii

dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady w zakresie chorób cywilizacyjnych

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

Analogi ludzkiej insuliny w leczeniu choroby cukrzycowej

Insulina analogowa, ze względu na zmienioną kolejność aminokwasów w łańcuchach A lub B w klasycznej ludzkiej insulinie, ma inny czas działania niż insulina ludzka – szybki lub przedłużony. Modyfikacja struktury łańcucha B powoduje, że preparat po wstrzyknięciu wchłania się do krwi bardzo szybko: działa już po 10 minutach, po 30 minutach osiąga szczyt, a po 4 godzinach przestaje działać. To pozwala wstrzykiwać go bezpośrednio przed posiłkiem, w trakcie jedzenia, a nawet po nim. Chory sam może decydować o porze i częstotliwości jedzenia. Są to tzw. analogi szybkie. Modyfikacja struktury łańcucha A wpływa na wydłużenie czasu działania insuliny. Insulina analogowa o przedłużonym czasie działania powoli uwalnia się do krwi w ciągu całej doby. Wstrzyknięcie preparatu raz na 24 godziny pozwala uzyskać prawidłowy poziom glukozy we krwi. Tych analogów okołodobowych bezszczytowych mamy zarejestrowanych w Polsce dwa (glargina i detemir). Mamy także mieszanki insulin analogowych o pośrednim okresie działania do 12 godzin, które praktycznie możemy wstrzykiwać co 12 godzin.
Ogólnie zatem, można analogi ludzkiej insuliny podzielić ze względu na szybkość i czas ich działania na:

Analogi krótkodziałające – czas ich działania to przeciętnie 4 godziny, zaczynają działać po 10 minutach od podania, a szczyt działania osiągają po średnio 1,5 godzinie, (lys-pro i aspart).

Analogi o długim czasie działania – działają przez 24 godziny, początek działania ujawnia się  po dwóch godzinach, nie osiągają szczytu działania, uwalniane są stopniowo do organizmu i mogą działać nawet przez 24 godziny ( levemir i glargina).

Mieszanki analogowe insuliny analogowej krótkodziałającej i insuliny o przedłużonym czasie działania w odpowiednich proporcjach, czyli dwufazowa mieszanka analogowa.

Profil jej działania polega na dwufazowym wchłanianiu analogu – fazie szybkiej i fazie długiej. Początek działania po upływie  15 minut od wstrzyknięcia, szczyt działania po ok. 3 godzinach, koniec działania po upływie ok. 24 godzin. Liczący się w praktyce czas ich działania wynosi 14 godzin (stężenie terapeutyczne). Mamy w Polsce do stosowania 4 takie mieszanki( Humalog Mix 25 i 50 i Novomix 30 i 50).

Ogółem mamy zarejestrowanych do stosowania aż 9 preparatów analogowych (3 –krótkodziałające, 2 – długodziałające i 4 – mieszanki dwufazowe), 7 z nich jest objęte częściową refundacją, niestety niewystarczającą dla większości chorych, którzy mają wskazania do ich stosowania. Wysokość dopłaty ryczałtowej dla chorego według listy refundacyjnej  NFZ z 05.2012 do analogów szybkich wynosi: Novorapid – 43,42 zł  Humalog – 40,84 zł  Apidra – 33,13 zł. Dla analogów mieszankowych: Novomix 30  i Novomix 50 –  po 43,42 zł   Humalog Mix 25 i Humalog Mix 50 – po 40,84 zł. Dla analogów długodziałających nie ma refundacji mimo zarejestrowania: Lantus  po 300 j./ 3 ml, 5 wkładów aktualnie kosztuje –225.45 zł; w formie SoloStar  (fabryczne wstrzykiwacze z Lantusem) również 1500j kosztuje – 227.69 zł. Levemir występuje wyłącznie w penfillach po 300j opakowanie 5 szt. kosztuje – 288.79 zł.

Apidra jest dostępna w Polsce we wkładach po 300j. do wstrzykiwacz typu Optipen, albo we wstrzykiwaczu fabrycznym SoloStar także po 300j (opakowania po 1500j).

Humalog i mieszanki humalogowe (Humalog Mix25 i Humalog Mix50) są dostępne we wkładach po 300j do wstrzykiwacz Luxura i B-Dpen II, albo we wstrzykiwaczach fabrycznych KwikPen po 300j, (opakowania po 1500j). Novorapid i jego mieszanki (Novomix30 i Novmix50) są wyłącznie dostępne w penfillach do wstrzykiwaczy powtarzalnych typu Novopen-3 i Novopen-4.Wskazaniem do stosowania insuliny analogowej jest intensywna insulinoterapia najczęściej w cukrzycy typu 1 o chwiejnym przebiegu (dzieci, młodzież, osoby chorujące ponad 15 lat), przy skłonnościach do hipoglikemii porannej, pojawiającej się o godzinie 5.oo – 7.oo., w tzw. systemie bolus/basal, gdzie podstawą leczenia są czyste preparaty krótkodziałających analogów okołoposiłkowych i preparatu okołodobowego bezszczytowego w jednej iniekcji na noc. Coraz częściej musimy sięgać po ten schemat leczenia także w cukrzycy typu 2, gdzie chwiejność cukrzycy wynika z niewydolności wątroby czy nerek, a pacjent jest insulinozależny. Mamy 2 zasadnicze sposoby posługiwania się insulinami analogowymi:

1)      Konwencjonalna insulinoterapia z wykorzystaniem dwufazowej mieszanki analogowej. Mieszanki analogowe kontrolują poziom cukru we krwi po posiłku. Naśladują fizjologiczne uwalnianie insuliny. Podaje się ją najczęściej w 2 wstrzyknięciach dziennie bezpośrednio przed lub – w razie potrzeby – po posiłku (śniadanie, kolacja).

2)       Intensywna insulinoterapia z wykorzystaniem insuliny analogowej szybkodziałającej oraz analogu długodziałającego. Mieszanki analogowe poza niewątpliwą wygodą dla chorego (wstrzyknięcie w bezpośredniej korespondencji z posiłkiem) nie wykazują wyraźnej przewagi nad konwencjonalnymi insulinami ludzkimi. Niektórzy klinicyści twierdzą, że podczas leczenia insulinami analogowymi występuje mniejsze ryzyko nakładania się efektu poszczególnych wstrzyknięć, a zatem mniejsze jest ryzyko hipoglikemii.

Przy wyniku ponad 20 pkt ze względu na wysokie ryzyko cukrzycy zgłoś się do diabetologa w celu weryfikacji.

Nasze pasje i zainteresowania

Nasze biebrzańskie peregrynacje - in memoriam

Bagna i torfowiska Biebrzy, jej fauna i flora unikatowe w skali świata, depozyt natury dla przyszłych pokoleń. Wszechobecna komercja nieproszona i nachalna wciska się zewsząd za sprawą ludzi, którzy posiadając pieniądze uważają, że są koroną stworzenia. Zatem wszystko im wolno i wszystko im się należy. Obca im jest zasada życia, jaką na 300 lat przed Chrystusem wyartykułował Epikur: umiarkowanie uważamy za największe dobro nie dlatego, abyśmy w ogóle mieli poprzestawać na małym, ale dlatego, żebyśmy nauczyli się żyć skromnie w przeświadczeniu, że najlepiej korzystają z dóbr ci, którzy ich najmniej pożądają. Uczmy się cieszyć każdą chwilą, która nie jest bolesna… Chciałoby się rzec: co za czasy, co za ludzie. Czasami nie mogę oprzeć się wrażeniu, że żyjemy w eschatonie.

Więcej…

Listy Pliniusza Młodszego do Kalpurni I w.n.e. (z cyklu oblicza mistrzów)

…Pliniusz zapewnia swoją Kalpurnię. Piszesz, że moja nieobecność niemało Cię dręczy, a jedyną pociechę w tym znajdujesz, że zamiast mnie masz moje zwoje i nieraz nawet kładziesz je na tym miejscu, gdzie ja sam przebywałem. Dobrze mi, że mnie szukasz, miło, że zadowalasz się taką pociechą.

Więcej…

List Gustawa Flauberta do Colet (z cyklu oblicza mistrzów)

…mężczyzna kochający swą praczkę będzie z nią zaznawał rozkoszy, mimo iż będzie wiedział, że jest głupia; ale jeżeli kobieta kocha prostaka, jest to zapoznany geniusz, dusza wybrana itd., tak iż wskutek tej wrodzonej skłonności do zezowania nie widzą one prawdy, gdy ją się spotyka, ani piękna tam, gdzie ono się znajduje.

Więcej…

List Wolfganga Amadeusza Mozarta do Konstancji (z cyklu oblicza mistrzów)

Tymczasem wszystkiego dobrego - korzystaj ze swojego
błazna stołowego, ale myśl o mnie, mów o mnie i kochaj
mnie zawsze tak, jak ja zawsze będę kochał moją
Stanzi-Marini i jej... Stu!... knaller..., paller..., sznip..., sznap...,
sznur..., sznepperl..., snai!

Więcej…

Lili Marleen – szlagier czasu strasznej wojny

Norbert Schultze skomponował muzykę do piosenki „Lili Marleen” w 1938 roku do tekstu Hansa Leipa z 1915 r. Piosenka stała się wielkim przebojem muzycznym w czasie II wojny światowej. Zawdzięczała go nie tylko własnej urodzie, ale i ekspresyjnemu wykonaniu aktorki niemieckiej o obywatelstwie amerykańskim - Marleny Dietrich, występującej dla żołnierzy amerykańskich.

Więcej…

Dietetyka

Ogólne zasady żywienia w cukrzycy cz.2

Tłuszcze należy spożywać w ograniczonych ilościach. Ich głównym źródłem powinny być oleje roślinne i margaryny miękkie. Oliwa z oliwek i olej rzepakowy zawierają jedno-nienasycone kwasy tłuszczowe, mogą być więc spożywane na surowo lub stosowane do obróbki termicznej potraw. Olej słonecznikowy i sojowy to źródło wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, dlatego powinny być spożywane jedynie na surowo. Nie zaleca się spożywania smalcu i słoniny. Zawartość tłuszczu w diecie chorego na cukrzycę powinna dostarczyć 30–35% wartości energetycznej diety. Tłuszcze nasycone powinny stanowić mniej niż 10% wartości energetycznej diety.

Więcej…

Ogólne zasady żywienia w cukrzycy cz.1

Stanowisko lekarzy jest takie, że żywienie chorych z cukrzycą opiera się na zasadach racjonalnego żywienia ludzi zdrowych. Normy dziennego zapotrzebowania na energię, podstawowe składniki odżywcze, a także witaminy i składniki mineralne są opracowane i od dawna dostępne. Naszym celem jest doprowadzenie do sytuacji, gdzie szacunkowo (dawnej mówiło się „na oko”) można ocenić na podstawie menu dziennego, mianowicie jaka była kaloryczność dzienna, czy nie za duża w stosunku do spalania cukru przez organizm i czy niezbędne składniki tj, główne grupy pokarmowe (białka, tłuszcze i właśnie węglowodany złożone) makro i mikroelementy, witaminy i woda zostały w należny sposób uzupełnione.

Więcej…

Nadmiar przeciwutleniaczy może szkodzić

Większość doniesień prasowych podkreśla pozytywne skutki zjadania przeciwutleniaczy. Dzieję się tak, gdy naszym głównym źródłem przeciwutleniaczy jest żywność. Jeżeli jednak przesadzimy z przyjmowaniem przeciwutleniaczy jako suplementów, może to wywołać również negatywne skutki – donoszą naukowcy z Kansas State University. Badacze sprawdzali możliwość poprawienia metabolizmu mięśni szkieletowych, poprzez wykorzystanie przeciwutleniaczy. Paradoksalnie okazało się, że zbyt duża dawka przeciwutleniaczy daje efekt odwrotny. Przeciwutleniacze usuwając ze środowiska nadtlenek wodoru, który co prawda jest silnym utleniaczem, ale z drugiej strony wspomaga rozszerzanie się małych naczyń krwionośnych.

Więcej…

Jeszcze raz o żywieniu z epoki paleolitu

Bardzo interesującym zjawiskiem jest rozwój ruchu paleo, którego zwolennicy odrzucają oficjalny paradygmat medyczno-żywieniowy i jego narzędzia badawcze, jako błędne z antropologicznego i ewolucyjnego punktu widzenia.

Więcej…

Zdrowe odżywianie – krytycznie

Zalecenia dotyczące tzw. „zdrowego odżywiania” wyrządziły ludziom wiele złego, a współczesna nauka o żywieniu stwarza jedynie pozory naukowości. Historia zmagań konkurencyjnych paradygmatów: hipotezy węglowodanowej i hipotezy tłuszczowo-cholesterolowej w leczeniu chorób cywilizacyjnych jest pouczająca. Ta pierwsza wywiedziona z badań nad otyłością, koncentrowała się nad szkodliwą rolą węglowodanów, których nadmiar w diecie powoduje problemy z przemianą materii i w rezultacie otyłość i cukrzycę typu 2 – oraz przyczynia się do wielu schorzeń cywilizacyjnych. Hipoteza tłuszczowo-cholesterolowa jest jej zaprzeczeniem. Wywiedziona z poszukiwań przyczyn choroby wieńcową za problemy zdrowotne obwinia tłuszcze, szczególnie tłuszcze nasycone. To one mają wywoływać choroby serca, bo podnoszą poziom „złego” cholesterolu oraz powodują otyłość (teoria bilansu energetycznego).

Więcej…

Licznik odwiedzin

735178
dzisiajdzisiaj166
wczorajwczoraj110
w tym tygodniuw tym tygodniu434
w tym miesiącuw tym miesiącu3283