Badania ostatnich lat w dietetyce skupiały się nad wpływem naturalnych polifenoli na rozwój chorób neurodegeneracyjnych takich jak choroba Alzheimera czy Parkinsona. Okazuje się, że te niepozorne substancje zawarte w pospolitych ziołach i przyprawach mogą pomóc w zapobieganiu i zwalczaniu wielu chorób. Zasadniczą funkcją polifenoli jest zwalczanie reaktywnych form tlenu powstających w roślinach w czasie fotosyntezy. Do tej pory zidentyfikowano 8000 związków z tej grupy, a fascynacja tymi zaskakującymi substancjami rośnie z roku na rok.

Resveratrol pozyskiwany z korzenia ciemiężycy białej, mimo fałszowania wyników badań, (opisałem to w doniesieniu: Dlaczego pseudonaukowcy oszukują) potwierdził swoje przeciwzapalne i przeciwutleniające, a tym samym neuroprotekcyjne właściwości w innych niezależnych badaniach. Resveratrol ratuje komórki nerwowe poprzez trzy procesy: tłumienie reakcji oksydacyjnych, aktywację sirtuiny 1 (SIRT1) oraz produkcję witagenów. Razem z innymi flawonoidami może według najnowszych badan wykazywać działanie synergistyczne (na przykład z katechinami zawartymi w zielonej herbacie). Naukowcy udowodnili, że resveratrol może być używany nie tylko w profilaktyce chorób neurodegeneracyjnych, ale także jako potencjalny aktywny lek w bardziej zaawansowanych stadiach chorób neurodegeneracyjnych. Galusan epigallokatechiny (EGCG) występujący w znacznych ilościach w zielonej herbacie, wykazał się silniejszym działaniem przeciwutleniającym niż witamina C. Stres oksydacyjny jest jednym z czynników, mających wpływ na rozwój chorób neurodegerneracyjnych. Dowiedziono to zarówno w chorobie Parkinsona, Alzheimera czy stwardnieniu zanikowym bocznym. Hipoksja jest czynnikiem wpływającym na odkładanie się amyloidu beta, o kluczowej roli w przebiegu choroby Alzheimera. Blaszki amyloidowe (nazywane niekiedy blaszkami starczymi) prowadzą do stopniowej degeneracji neuronów i ograniczania ich funkcji. Polifenole pełnią ważną rolę neuroprotekcyjną poprzez aktywacje ekspresji genów odpowiedzialnych za przetrwanie komórki w warunkach hipoksji. Polifenole maja umiejętność chelatowania jonów, takich jak miedź (II) czy żelazo (III) w celu uniemożliwienia ich uszkodzenia przez wolne rodniki. Niektóre polifenole wykazują działania antyoksydacyjne silniejsze niż tradycyjne antyoksydanty witamina C lub E, część polifenoli może także ograniczać peroksydacje lipidów w mózgu. Utrata aktywności układu cholinergicznego i degeneracja jądra podstawowego Meynerta jako głównego źródła acetylocholiny obserwowana jest w przebiegu wielu chorób neurodegeneracyjnych. Kilka naturalnych polifenoli okazało się być inhibitorami cholinesterazy. Możliwości wykorzystania polifenoli po wcześniejszych szczegółowych badaniach wydają się być nieograniczone. Niestety musimy czekać na dobre wiadomości z laboratoriów prowadzących badania nad tymi fascynującymi substancjami.