Problem starzenia się bogatych społeczeństw i wymiany ras ludzkich prących do przejęcia naszego chorobotwórczego stylu życia, jawi się jako najważniejszy dla krajów o wysokim stopniu rozwoju. W Polsce zagadnienie to ma szczególny wymiar. Demograficzne tendencje wydłużania życia, wnoszą nowe problemy z przewlekłymi nieuleczalnymi chorobami cywilizacji to stare - nowe zagrożenia i wyzwania, wałkowane w naszych gremiach od bodaj kilkunastu lat. W łagodzeniu tych schorzeń i stępieniu ich agresywności, jakie nieuchronnie niesie tzw. pseudopostęp cywilizacyjny może spełnić postęp naukowy i technologiczny w medycynie. Zdrowe społeczeństwo jest warunkiem koniecznym, choć nie wystarczającym dla utrzymania wysokiego poziomu życia i jego jakości. Innowacyjne metody terapeutyczne pozwalają znacznie ograniczyć koszty związane z hospitalizacją czy niezdolnością do pracy. Pieniądze wydane na innowacyjny przemysł farmaceutyczny, to pieniądze zainwestowane w rozwój gospodarczy. A ten, będzie się przekładał na łagodzenie negatywnych trendów demograficznych. Te banalne truizmy z ogromnym trudem docierają do tych, do których głównie są adresowane. Wzrost kosztów opieki zdrowotnej nad osobami starszymi jest związany z epidemią cukrzycy typu2 ( także dzieci), nowotworów, chorób sercowo-naczyniowych, układu kostnego i stawowego, zespołami demencyjnymi itd., które już dzisiaj stanowią znaczny koszt dla systemu opieki zdrowotnej w Polsce. Innowacja i postęp w medycynie to klucz do radzenia sobie z tymi problemami. Poprawa wskaźników zdrowotnych, wydłużenie czasu, gdy ludzie pozostają zdrowi i aktywni, dłużej uczestniczący w życiu społecznym przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów związanych ze zwolnieniami lekarskimi, pobytami w szpitalach, itp. pozwala na ograniczanie lawinowo narastających kosztów. Można to osiągnąć poprzez postęp w trzech głównych obszarach: prewencji, diagnostyce i leczeniu. Ograniczenie chorym dostępu do osiągnięć współczesnej medycyny, niesie wydatki, które państwo nie w stanie unieść. Liczne raporty powinny przekonywać decydentów, że innowacyjne metody terapeutyczne pozwalają znacznie ograniczyć koszty związane z hospitalizacją czy niezdolnością do pracy. Przykłady fińskich programów prewencji w chorobach cywilizacyjnych prowadzonych w latach 1994-2004 pokazały, że edukacja pacjentów i środowiska medycznego, wczesna diagnoza i aktywne leczenie połączone z promocją badań nad nowymi terapiami znacznie poprawiają opiekę nad chorymi, zmniejszając jednocześnie jej koszty. Weźmy dla przykładu jedną z wielu przypadłości cywilizacyjnych starzejącego się społeczeństwa. Nie chcę drażnić i tak już rozgoryczonego środowiska cukrzyków, dla których innowacyjne leki w ich chorobie nie zostały uwzględnione w ustawie refundacyjnej. W Europie demencja starcza dotyka 5% osób powyżej 65. roku życia. Wskaźnik ten wzrasta do 1/3 wśród osób, które dożywają 90 lat. Koszt leczenia i hospitalizacji pacjentów z tymi chorobami wzrośnie trzykrotnie do 2015r., o ile nie zostanie dokonany postęp w profilaktyce, diagnostyce oraz leczeniu tych zespołów. Innowacyjne leki spowalniają ich rozwój i pozwalają pacjentom na samodzielne funkcjonowanie średnio przez 30 miesięcy dłużej, zanim potrzebować będą stałej opieki lekarskiej. Jeśli zastosowanie leków nowej generacji pozwoli opóźnić początek choroby o 5 lat, liczba pacjentów cierpiących na chorobę Alzheimera spadnie o 43%, co przełoży się na oszczędności rzędu miliardów dolarów rocznie w krajach, gdzie chorzy będą mieli dostęp do leków tej klasy. Innowacyjny przemysł farmaceutyczny prowadzi badania nad opracowaniem setek nowych leków, które będą miały znaczący wkład w łagodzeniu skutków także ekonomicznych starzenia się społeczeństw bogatego świata, obok kampanii edukacyjnych, które mają na celu poprawę zrozumienia ważnych modyfikatorów chorób, promowanie profilaktyki, umożliwiającej wczesną diagnozę i podjęcie odpowiedniego leczenia, na etapie, kiedy nie jest jeszcze za późno na wymazanie kiepskiego scenariusza dla pozostałej części czasu naszego życia.